30. rocznica śmierci Stefanii Draczko

20 stycznia 2025 r. mija 30. rocznica śmierci Stefanii Draczko (1906-1995), bibliotekarki, kierowniczki Biblioteki Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Stefania Draczko urodziła się w Warszawie 15 marca 1906 r. W 1925 r. ukończyła prywatne Gimnazjum Zofii Łabusiewiczówny w Warszawie. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim. Stopień magistra filozofii w zakresie filologii polskiej uzyskała w 1933 r. i podjęła pracę w Bibliotece Archiwum Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie pracowała do września 1939 r. W czasie okupacji niemieckiej na prośbę Zarządu Miejskiego we Włochach koło Warszawy zaopiekowała się księgozbiorem Biblioteki Stowarzyszenia Właścicieli Nieruchomości we Włochach, który uporządkowała i udostępniała. Oprócz oficjalnej działalności Biblioteka uczestniczyła w tajnym nauczaniu wypożyczając lektury szkolne i materiały szkoleniowe partyzantom w Puszczy Kampinoskiej i okolicach Błonia. Po 17 stycznia 1945 r. stała się biblioteką wzorcową i miejscem praktyk dla bibliotekarzy.

Stefania Draczko brała udział w działalności konspiracyjnej i Powstaniu Warszawskim.

W 1946 r. na polecenie Naczelnej Dyrekcji Bibliotek Ministerstwa Oświaty prowadziła dwa kursy dla kierowników bibliotek powiatowych w Jarocinie oraz innego typu w Spale, Okocimiu i Siedlcach. W 1949 r. objęła funkcję starszego instruktora w Sekcji Bibliotek i Czytelnictwa Wydziału Kultury i Oświaty Centralnej Rady Związków Zawodowych. Z dniem 1 sierpnia 1951 r. przeszła do Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego do komórki zajmującej się bibliotekami podległymi temu resortowi, uczestnicząc w organizacji kształcenia i szkolenia kadr bibliotek szkół wyższych, w tym konferencji w Toruniu (1958), Łodzi (1959) i Rogowie (1961). Pracowała w licznych kolegiach zajmujących się dydaktyką bibliotekarską i problemami bibliotek. Jako przedstawicielka resortu była stałym członkiem komisji egzaminacyjnej praktyk bibliotecznych i komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na bibliotekarzy dyplomowanych. Brała udział w pracach prezydium Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego jako członek Komisji do Spraw Bibliotek , była również długoletnim członkiem Komisji Programowej Liceów i Kursów Bibliotekarskich oraz autorką niektórych programów. Wielokrotnie wyjeżdżała służbowo do bibliotek zagranicznych (Moskwa, Leningrad, Paryż), gdzie oprócz zwiedzania tamtejszych bibliotek zorganizowała Bibliotekę Ośrodka Cywilizacji Polskiej (Paryż). Od stycznia 1961 r zatrudniona jako kustosz, a następnie jako kustosz dyplomowany w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego oddelegowana była do prac organizacyjnych bibliotek szkół wyższych w Ministerstwie. Od kwietnia 1967 r. kierowała Biblioteką Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego skąd 1 października 1974 r. jako starszy kustosz dyplomowany przeszła na emeryturę.

Od 1935 r. należała do Związku Bibliotekarzy Polskich. W 1951 r. została przewodniczącą Zarządu Koła Warszawskiego ZBiAP. Przez kilka lat wchodziła w skład komitetu redakcyjnego „Bibliotekarza”. W 1977 r. udzielała się w Sekcji Emerytów i Rencistów Rady Zakładowej ZNP przy Uniwersytecie Warszawskim.

Była autorką wielu artykułów z zakresu bibliotekarstwa, m.in.: Kształcenie bibliotekarzy ”Bibliotekarz” 1956 nr 6, Konferencja w sprawie kształcenia zawodowego bibliotekarzy szkół wyższych „Bibliotekarz” 1958 nr 5/6 czy Bibliotekarze dyplomowani – nowa kadra pracowników szkół wyższych „Życie Szkoły Wyższej” 1962 nr 5.

Odznaczona została Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką ZNP.

Zmarła 20 stycznia 1995 r. we Włochach pod Warszawą. Pochowana została w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim Warszawie.

I.W.

Zob. też: