5 maja 2025 r. minęła 30. rocznica śmierci Haliny Tuszyńskiej-Rękawkowej (1927-1995), geografa, bibliografa, bibliotekarki, dyrektora Centralnej Biblioteki Geografii i Ochrony Środowiska.
Urodziła się 2 grudnia 1927 r. w Maciejowicach (pow. garwoliński). W 1946 r. zdała maturę w Garwolinie. W 1953 r. ukończyła studia wyższe na Uniwersytecie Warszawskim (UW) z tytułem magistra filozofii w zakresie geografii ekonomicznej. Już wcześniej, w 1949 r. rozpoczęła pracę w Instytucie Geograficznym UW. Uczestniczyła też w kursach i szkoleniach organizowanych m.in. przez Bibliotekę Uniwersytecką (BUW), Instytut Bibliograficzny Biblioteki Narodowej, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich.
W 1953 r. rozpoczęła pracę w Dziale Dokumentacji Naukowej nowo powołanego Instytutu Geografii PAN. W 1969 r. jako współautorka 23 tomów „Bibliografii Geografii Polskiej” (1956-1990), awansowała na stanowisko kierownika Działu.
W latach 1955-1958 była sekretarzem redakcji wydawnictwa „Polska Bibliografia Analityczna. Geografia”. Od 1953 r. opracowywała opisy do światowych wydawnictw abstraktowych: „Geo Abstracts”, „Referativnyj Žurnal”, „Bibliographie Geographique Internationale”. Wspólnie z Jolantą Drecką opracowała publikację National atlases. Sources, bibliography, articles (1960), przygotowaną na Międzynarodowy Kongres Unii Geograficznej w Sztokholmie. Następne zeszyty, poszerzone o atlasy regionalne, ukazywały się w latach 1964-1972 w „Dokumentacji Geograficznej”, wydawnictwie ciągłym Instytutu Geografii PAN.
W 1978 r., dzięki jej staraniom, połączono Bibliotekę Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN i Bibliotekę Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych UW, w Centralną Bibliotekę Geografii i Ochrony Środowiska, którą kierowała do przejścia na emeryturę w 1990 r. oraz do końca 1991 r. na 1/2 etatu. W latach 1977-1994 była współredaktorką „Biuletynu Informacyjnego”, zawierającego nowe nabytki połączonych bibliotek.
Uczestniczyła w wielu konferencjach naukowych, stażach zagranicznych i kursach. Kierując Centralną Biblioteką wiele uwagi przykładała do gromadzenia i rozbudowy systemu informacji o zbiorach. Kontynuowała wcześniej rozpoczęte prace nad uporządkowaniem katalogów rzeczowych, rozbudowując katalog systematyczny druków zwartych. Centralna Biblioteka Geografii i Ochrony Środowiska stała się jedną z największych naukowych bibliotek geograficznych w Europie.
Pracowała aktywnie w Polskim Towarzystwie Geograficznym (PTG): w latach 1962-1965 jako sekretarz Oddziału Warszawskiego; w latach 1972-1981 była członkiem PTG; następnie do 1987 r. przewodniczącą Komisji Rewizyjnej. Z okazji 50. rocznicy przygotowała biografie 45 członków honorowych, zamieszczone w księdze jubileuszowej Polskie Towarzystwo Geograficzne w pięćdziesiątą rocznicę działalności (1968). Od 1949 r. była członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, a w latach 80. XX w. członkiem NSZZ „Solidarność”.
Była odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 25-lecia PAN, Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Geograficznego.
Zmarła 5 maja 1995 r. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Garwolinie (sektor 1, rząd 1, grób 39).
E.D.
Zob. też:
Gazicka Dorota: Halina Tuszyńska-Rękawkowa (1927-1995).W: Bibliotekarze bibliotek specjalnych. Warszawa : Wydaw. SBP, 2007, s. 129-134. (Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych ; t.10)
Gazicka-Wójtowicz Dorota: Tuszyńska-Rękawkowa Halina. W: Słownik pracowników książki polskiej. Suplement III. Warszawa : Wydaw. SBP, 2010, s. 284-285